“Dzień odnaleziony” to obraz autorstwa Kazimierza Mikulskiego z 1957 roku, znajdujący się w Pawilonie Czterech Kopuł, na wystawie stałej, namalowany farbą olejną na płótnie.

Jest to dzieło surrealistyczne. Płótno ma kształt pionowego prostokąta. Kompozycja jest statyczna. W lewym dolnym narożniku namalowany jest szeroki prostokąt pionowy sięgający osi poziomej pola obrazowego. Obok niego stycznie z osią pionową obrazu znajduje się węższy, jaśniejszy, pionowy prostokąt. Pomiędzy nimi widoczny jest fragment głowy. Zielone pasma włosów układają się w łagodne łuki i opadają na twarz o jasnej, żółtawej karnacji. Spod grzywki widoczne jest oko z brązową tęczówką i o dużej źrenicy. Ma migdałowy kształt. Po prawej stronie węższego prostokąta znajduje się ujęty z góry i oddany realistycznie żuk. Od prawego dolnego narożnika przez węższy prostokąt ciągnie się smuga, która za prostokątem unosi się pionowo w górę, zwężając się i częściowo przykrywając włosy postaci z prawej strony. Na samej górze, od prawego narożnika do osi pionowej pola obrazowego ciągnie się wąski, poziomy prostokąt. Pod nim, na jego końcu widnieje gruby gryzoń z cienkim, długim ogonem podwiniętym na końcu.

Obraz charakteryzuje wąska gama kolorystyczna z dominującym błękitem tłem. Pozostałe elementy wykonane zostały w naturalnych, ziemistych i ciepłych kolorach o czerwonych i żółtych podtonach.

Obraz o gładkiej fakturze, cienkiej warstwie farby, malowany mokro na mokrym, z użyciem modelunku światłocieniowego (ryjówka, żuk, twarz), niektórych elementów pod względem opracowania fakturalnego oraz abstrakcyjne plamy. Wyjątek stanowią obszary prostokątów pionowych gdzie farba nałożona została grubo szpachelką, pozostawiając widoczne, nieregularne ślady pociągnięć narzędzia.
Obraz ujęty jest ramą z prostokątnych czarnych listew.